Opis produktu:
PISTOLET MASZYNOWY M3 Cal.45 Grease Gun Smarownica II W.Ś. 1313
Producent: Denix
Materiał: stop cynku i aluminium oraz okładziny z tworzywa sztucznego
Waga: 2,97 kg
wymiary:
długość w linii prostej bez kolby: 50 cm
Długość po przekątnej bez kolby: 52 cm
długość z kolbą złożoną: 57 cm
długość z wysuniętą kolbą: 74 cm
długość lufy: ok 18,5 cm
Model posiada wyjmowany magazynek i działający system przeładunku dodający realizmu i dający możliwość oddania tzw suchego strzału.
Nasze repliki broni palnej stworzone są ze specjalnych stopów, co uniemożliwia przystosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie cykl pozbawiania cech użytkowych jest nad wyraz rygorystycznie dostosowywany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią jedynie artykuły dekoratywne.
Poniżej kilka informacji historycznych dotyczących pierwowzoru tej repliki:
"M3, potocznie znany jako Grease Gun ("smarownica") – amerykański pistolet maszynowy kalibru 11,43 mm (.45 ACP) z okresu II wojny światowej
Historia konstrukcji.
Pod koniec lat 30. XX wieku armia amerykańska używała pistoletów maszynowych Thompson M1928A1, broni trudnej – działającej na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego i drogiej w produkowaniu, a przy tym niewiele celnej. Po wybuchu II wojny światowej opracowano uproszczony pistolet maszynowy Thompson M1 działający na zasadzie odrzutu zamka luźnego, lecz koszty jego produkcji były nadal wysokie. Sporo krajów biorących udział w wojnie posiadało proste w produkcji pistolety maszynowe, dlatego gdy do dłoni Amerykanów trafiły niemieckie MP 40,, a także brytyjskie STENy, rozpoczęto prace nad nową bronią o maksymalnie uproszczonej i taniej konstrukcji.
Nowy pistolet opracowali w 1942 roku George Hyde (konstruktor kilku typów pistoletów maszynowych tworzonych w znikomych seriach w latach trzydziestych, w tym M2) i Frederick Sampson (pracownik General Motors, specjalista w zakresie głębokiego tłoczenia). Ze względu na podobieństwo nowej broni do stosowanej w warsztatach samochodowych smarownicy, żołnierze nazwali ją nieoficjalnie właśnie tym mianem (ang. Grease gun). Początkowo broń projektowano jako program prywatny, na niestandardowy w USA nabój 9 mm Parabellum, gdyż miała być dedykowana w ramach pomocy wojskowej dla pokaźnej Brytanii, ale Korpus Uzbrojenia przejął program i zażądał opracowania wersji na charakterystyczny nabój.45 ACP[2]. Unikalną cechą była możliwość dopasowania każdego egzemplarza do strzelania nabojem 9 mm albo 11,43 mm, przez podmianę lufy, zamka i wkładki gniazda magazynka[2]. Pierwsze prototypy broni, oznaczonej T20, testowano w listopadzie 1942, a 11 stycznia 1943 została ona przyjęta do uzbrojenia jako typowy pistolet maszynowy M3[2].
Nowa broń w porównaniu z Thompsonem była prostsza w budowie, a tłoczona kompozycja pozwoliła na masową produkcję. Była przy tym pewniejsza w działaniu i dzięki mniejszej szybkostrzelności, dwukrotnie celniejsza (podczas testów, 97 pocisków na 100 trafiło w tarczę 6x6 stóp z odległości 45 m, a w sytuacji Thompsonów - 49-50)[2]. Produkcja seryjna rozpoczęła się w maju 1943[2]. Do zakończenia drugiej wojny światowej wytwarzano 606 694 sztuk pistoletów maszynowych M3 i 82 281 ich zmodernizowanej w 1944 roku wersji M3A1[2]. Produkcję pistoletów maszynowych M3A1 wznowiono w czasie wojny koreańskiej, kiedy w latach 1950-53 produkowano w dodatku 33 227 sztuk[2].
Jako uzbrojenie pomocnicze załóg pojazdów pancernych, M3 były używane do lat 90. Ostatnie egzemplarze znajdowały się na wyposażeniu niektórych jednostek pancernych podczas operacji Pustynna Burza[2]. Ostatecznie w amerykańskich siłach zbrojnych pistolety M3 zostały zastąpione przez karabinki M4, nadal jednak służą jako broń pomocnicza w innych krajach, np. Jako broń załóg wozów bojowych i oddziałów specjalnych filipińskiej piechoty morskiej[2].
M3 – pierwsza wersja seryjna
M3A1 – wersja zmodernizowana z 1944 roku z wieloma usprawnieniami
brak korby do napinania zamka, w zamian zamek napinany palcem wkładanym w specjalne wycięcie
wzmocniona sprężyna powrotna w celu uniknięcia zacięć broni
obszerniejsze okno wylotowe łusek
usztywnione przyrządy celownicze
zaimplementowany w kolbę przyrząd do ładowania magazynków
Opis konstrukcji
Pistolet maszynowy M3 był indywidualną bronią samoczynną działającą na zasadzie odrzutu zamka luźnego i strzelającą z zamka otwartego. Mechanizm spustowy nie posiadał przełącznika rodzaju ognia, lecz ze względu na niską szybkostrzelność 400-450 strzałów na minutę, przy pewnej wprawie można było strzelać także ogniem pojedynczym. Zamek był napinany korbą umieszczoną z prawej strony mechanizmu spustowego, później zastąpioną specjalnym wycięciem na palec. Zasilanie odbywało się z 30 nabojowych magazynków pudełkowych o specyficznym zarysie zwężającym się ku górze. Naboje były ułożone w magazynku dwurzędowo, ale przy samej górze magazynek zwężał się i naboje układały się w jeden rząd. Taki sposób umieszczenia amunicji był dużą wadą broni[2], gdyż wymagał wykorzystywania specjalnego przyrządu do ładowania magazynków, a w dodatku finezyjna ich kompozycja była bardzo wrażliwa na skażenia i powodowała czasami zacięcia. W późniejszym okresie wykorzystywano plastikowe przykrywki na górną część magazynka,chronić je przed zabrudzeniem, a od wersji M3A1 zintegrowano z kolbą przyrząd do ładowania magazynków. Przyrządy celownicze stałe miały postać muszki i celownika przeziernikowego ustawionego na odległość 100 jardów). Kolba metalowa, wysuwana. Na końcu lufy można było zamocować stożkowy tłumik płomieni albo tłumik dźwięku dla celów służb specjalnych"1.
1-Pistolet maszynowy M3 [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2018-01-15 22:53Z [dostęp: 2018-10-15 12:14Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pistolet_maszynowy_M3&oldid=51587185
najtaniej
